کائوچوک یا لاستیک طبیعی که لاستیک هندی نیز نامیده می شود از پلیمر ایزوپرن یک ترکیب آلی حاوی مقادیر کمی ناخالصی از سایر مواد آلی و مخلوط با آب ساخته می شود. مالزی و اندونزی دو کشور برتر تولید کننده لاستیک هستند. انواع پلی ایزوپرن یا لاستیک مصنوعی که به عنوان لاستیک طبیعی استفاده می شود به عنوان الاستومر طبقه بندی می شوند.




تاریخچه کائوچو طبیعی
کریستف کلمب سرخپوستان را در حال بازی با توپ لاستیکی دید. مواد لاستیکی نیز در چاه های مقدس مایاها در یوکاتان یافت شد. همانطور که می دانیم لاستیک محصول خاک آمریکاست، اما کشاورزی تنها از طریق حمل و نقل آن به شرق و کشاورزی در آنجا توسعه یافته است.

نام کائوچو طبیعی به معنای «ردیاب اکسیژن» است. او اولین کسی بود که توانایی لاستیک برای از بین بردن اثرات مواد را کشف کرد. مواد لاستیکی تنها نتیجه تلاش های تفریحی برای حفظ موادی مانند چشم، بوتادین و ایزوپرن بود که از تقطیر مخرب لاستیک طبیعی به دست می آمد و بدین ترتیب راه برای تولید لاستیک مصنوعی باز شد.

با شروع جنگ جهانی اول، نوع غیر استاندارد لاستیک دی متیل بوتادین در آلمان و روسیه تولید شد. گودیر به دلیل اختراع لاستیک گوگردی در سال 1839 مشهور بود. این لاستیک مشکل لاستیک طبیعی را حل کرد و آن را تجاری کرد. بسیاری از تغییرات تاریخی به دلیل محدودیت های واردات لاستیک طبیعی به ایالات متحده به دلیل تهاجم نظامی ژاپن در سال 1941 بود. این امر منجر به تحقیق و ساخت لاستیک مصنوعی در سال های اخیر شد.


نوع لاستیک
لاستیک طبیعی
لاستیک مصنوعی
لاستیک طبیعی در شیره چوب به نام هوا، Hevea یافت می شود و از پلیمریزاسیون هیدروکربن هایی به نام های 2-methyl-1 و 3-butadiene معروف به ایزوپرن به وجود می آید.از آنجایی که هنوز یک پیوند دوگانه در فاز طبیعی لاستیک طبیعی یا لاتکس وجود دارد، هنگامی که با گوگرد یا گوگرد گرم می شود، این مونومرها پیوند را باز می کنند و اتم های گوگرد را با قابلیت آزاد شدن می گیرند. در نتیجه لاستیک تبدیل به لاستیک می شود.



کائوچو طبیعی: به حرارت دادن لاستیک با گوگرد و تولید لاستیک، Vulcanizataion می گویند. به همین دلیل به لاستیک تولیدی «لاستیک ولکانیزه» نیز می گویند. انواع مختلفی از رزین های مصنوعی ساخته می شود، مانند 1 و 3- بوتادین و بدنه ای به نام 2-chloro-1 و 3-butadiene معروف به "کلروپرن" و بدنه دیگری حاوی فرمول های 2 و 3-dimethyl-1 و 3. بوتادین است. به تنهایی یا در مخلوط ساخته شده است. کلروپرن به راحتی پلیمریزه می شود و نوعی لاستیک مصنوعی به نام "نئوپرن" را تشکیل می دهد.


کاربرد لاستیک
کائوچو طبیعی یکی از ضروری ترین مواد زندگی مدرن است. لاستیک به دلیل خاصیت ارتجاعی منحصر به فرد خود در ساخت انواع محصولات از جمله لوازم بیمارستانی، لوازم خانگی و اسباب بازی استفاده می شود.

این ماده همچنین کاربردهای زیادی در صنعت دارد. کائوچو طبیعی از زمان پیدایش گیاهان روی زمین وجود داشته است. فسیل برخی از گیاهان لاستیک سه میلیون سال قدمت دارد. در طول جنگ جهانی دوم، لاستیک مصنوعی برای اولین بار وارد بخش صنعتی شد. لاستیک از گیاهان خاصی استخراج می شود. در واقع بیش از 400 گونه گیاهی وجود دارد که از شیره آنها صمغ های مختلفی به دست می آید.

بیشتر لاستیک طبیعی جهان توسط درخت "Air Brazililis" تولید می شود. این درخت که بیش از 35 فوت ارتفاع دارد، بومی برزیل است.در حال حاضر، بزرگترین منبع لاستیک طبیعی جهان در مالایا، آسیای جنوب شرقی است.



روش تهیه لاستیک
برای به دست آوردن آب، پوست آن را جدا می کنند تا آب در یک فنجان کوچک جمع شود، فنجان باید به طور مرتب جمع شود تا از پوسیدگی یا آلودگی آب جلوگیری شود. سپس آب به محل جمع آوری برده می شود و پس از تمیز کردن با افزودن آمونیاک از آن محافظت می شود.

لاستیک از طریق فرآیندی به نام انعقاد حذف می شود. این کار با افزودن اسیدها یا نمک های مختلف انجام می شود. در طی این فرآیند، لاستیک به صورت خمیر سفید از مایع جدا شده و سپس با استفاده از ورق غلتکی خشک شده و در نهایت خشک می شود.

یک روش نوآورانه تر، تبدیل آب پمپ ترکیبی به خشک کن با استفاده از زبانه چرخان یا برش بین دو غلتک که با سرعت های مختلف می چرخند، است. سپس بذرها را با خشک کردن مکانیکی به مدت چند ساعت خشک کردند، فرآیندی که به روش قدیمی چندین روز به طول انجامید و از هوا یا بخار چوب برای خشک شدن استفاده می شد. در هر صورت برگ ها یا دانه های خشک شده ضخیم هستند و وزن برخی مدل ها 33 کیلوگرم از آنهاست. لاستیک، خاکشیر (پرکننده)، روغن (واسطه) و مواد نگهدارنده و سایر مواد را همراه با گوگرد (ماده ولکانیزاسیون) در مخلوط کن مخصوصی به نام بونبر (سازنده) می ریزند.

پس از هم زدن کامل (خرید کائوچو طبیعی ) مخلوط به دست آمده را از همزن خارج کرده و با هم زدن خنک می کنیم. در مرحله بعد عمل جراحی با توجه به نتایج مورد نظر انجام می شود. در تمام مراحل بعدی دما نباید افزایش یابد، در غیر این صورت مخلوط ولکانیزه شده و ادامه کار با آن امکان پذیر نخواهد بود.